فراموش کردن خاطره 22 اسفند دانشگاه شریف برای من و همه اونهایی که اون روز در صحن مسجد دانشگاه شریف حاضر بودند ، ممکن نیست، 20 اسفند 84 یعنی دو روز قبل از مراسم شهدای شریف سه تا از شهدای گمنام رو در دانشگاه خودمون استقبال کردیم ، شهدایی که دانشگاه ما سه سال در تب و تاب حضور اونها در صحن دانشگاه سوخت، بچه های بسیج بارها و بارها فلسفه حضور شهدا در دانشگاه رو با اساتید مختلف به بحث نشستند، نزدیک به 20 جلسه در مورد شهید و شهادت در دانشگاه حرف زده شد و  سووالات زیادی مطرح شد و جو عمومی دانشگاه جهت حضور شهدا فراهم شد. با تمام این توصیفات عده ای از بچه های تحکیمی تحت القائات دوستان صاحب  قدرت خود با نوشتن چندین تراکت مخالفت خودشون رو با حضور شهدا در دانشگاه اعلام کردند.اون روزها کمتر کسی از بچه های بسیج در دانشگاه ما پیدا می شد که  دلایل عقلی و نقلی زیادی بر لزوم حضور شهدا در دانشگاه  نداشته باشه!!!

اما یک ماهی می شد که زمزمه حضور شهدا در دانشگاه شریف هم به گوش می رسید و چه زود و بی مقدمه شهدا مهمان دوستان شریفی شدند.اون روز حتی خود بچه هایی که زمینه این حضور رو فراهم کرده بودند ، نسبت به کاری که می کردند مطمئن نبودند و در برزخ حضور شهدا در پشت درب دانشگاه  و تحصن تحکیمی ها بر روی مقبره های آماده شده،  مونده بودند .وقتی حاج سعید حدادیان داستان مخالفت اهل مدینه با تدفین امام حسن مجتبی (ع) در کنار حضرت رسول(ص) رو نقل کرد ، فضای عجیبی بر مسجد حاکم شد و ناگهان با فریادهای حسین حسین شهدا وارد صحن دانشگاه شدند و بر و بچه های متحصن با مشت و لگد پراکنده شدند ، تابوت ها بر روی دست بچه ها جلو عقب می شد و نزدیک بود یکی دوبار بیفته ، اما بلاخره تکه های باقی مونده از شهدا در گودال های حفر شده در صحن مسجد دانشگاه شریف آرام گرفت و نوای زیارت عاشورا در اون فضای بهت و حیرت حاکم بر فضای مسجد، قرائت شد.

و این حکایت همچنان باقیست .... دیروز شهید بهشتی و امروز هم علم و صنعت و شیراز ...